Ömrünü ilme ve hayra adayan Eşref Osmanağaoğlu, 1898 yılında Hopa’da doğdu. Babası Mehmet Efendi, annesi Vasfiye Hanımdır. Hopa’da büyüyen ve evlenen Eşref Bey, bilahare İstanbul’a yerleşti. Sirkeci yemiş iskelesinde nakliyecilik yaptı. Kazancını ve ömrünü fakir Anadolu çocuklarına vakfetti. Osmanağaoğlu, İslam ahlakını yaşatmak, İslam şuurunu kavratmak, ilme hizmet etmek, hizipleşmeyi önlemek, imanlı ve dengeli bir gençlik yetiştirmek için tam 45 yıl geceli-gündüzlü durmadan mücadele etti. 

  Eşref Osmanağaoğlu, Türkiye İlmi ve İçtimai Hizmetler Vakfı’nın hiçbir zaman unutulmayacak varlık sebebi ve hakiki kurucusudur. 1950’li yıllarda zeki fakat fakir Anadolu gençlerinin dini tahsil yollarındaki ızdırabına şahit ve ortak oldu. Kuran Kurslarına Yardım Derneği’nin temelini böylece atmış oldu. Rahmetli Eşref Bey’in zihninde ve fiilinde gelişen hayır cemiyeti 1973 yılında bugünkü ismiyle vakıflaştı. Eşref Bey bu vakfa sadece servetini bağışlamadı, ömrünün 45 yılını da vakfetti. Sarsılmaz iradesi, güçlü azmi, örnek şahsiyeti ve takvasıyla 1986 yılına kadar, sabah namazından gecenin geç saatlerine dek çalışarak vakfın başkanlığını yürüttü. 

   Atletik bir yapıya sahip olan Eşref Bey, doğu-batı kültürünü mezcetmiş, iradeli, sağlam karakterli, şahsiyet abidesi, azimli, müsamahalı, cesur, kültürlü, uyanık, derin İslam şuuruna sahip halis bir mümin idi. Dinine ve ibadetine düşkün, gösterişi, şöhreti sevmezdi, şöhret afettir düsturu ile hareket etti ve ihlasını yakmadı, sessizce göçüp gitti. Aklı eren her kişinin fikrini alır, onlarla istişare ederdi. Beğenmezse yine kendi inandığını yapardı. Derin musiki bilgisi vardı. Her çeşit makamı, usulü bilir, talebelere öğretirdi. Edebiyat ve şiiri de çok sever, inci gibi Osmanlıca yazardı. Celi, kufi, rikka, sülüs gibi yazı sanatlarına vakıftı. Onun düşündüklerine dar görüşlülerin hayali bile yetişemezdi. Onun gayesi, kazanç sağlamak değil ilahi hizmetti. 1986 yılında İstanbul’da vefat etti. Fatih caminde kılınan cenaze namazından sonra Kozlu’daki kabrine tevdi edildi. Nur içinde yatsın, Allah (c.c.) kendisinden razı olsun. 

Kaynak: http://www.kolkhoba.org/turha665.htm